Als je goed telt tel je er 46, van heel groot tot heel klein, van 65 jaar jong tot 4 maanden oud, van soldaat tot generaal.
Oh Oh, wat waarderen we zo'n geweldige opkomst bij de 10de herdenkingsbijeenkomst in Boekelo van onze Mark.
In de eerste jaren waren het alleen de militairen maar toen de 18de april een keer op een zaterdag viel hebben we besloten
om ook de partners en kinderen mee te laten komen. Dat geeft natuurlijk veel meer kleur aan de herdenking, al die dames,
al die kinderen. en laten we eerlijk zijn, de partners van de militair hebben recht om er bij te zijn. Ze ervaren dan ook op
zo'n dag wat voor een impact die 18de april in 2008 op de jongens van toen heeft gehad. Inmiddels is iedereen net als
ons 10 jaar verder maar uit de verhalen die je op zo'n dag hoort blijkt wel dat er nog heel vaak aan terug gedacht wordt
maar je hoort ook hoe erg men deze herdenkingsbijeenkomst weet te waarderen.
Je hoort altijd bij het afscheid nemen " tot volgend jaar, dan ben ik er weer bij hoor "!
Zo'n dag begint altijd al vroeg, er moeten rode rozen gehaald worden en de ballonnen moeten gehaald worden. Dat kan eigenlijk
alleen maar op de 18de april. Haal je de ballonnen een dag eerder op dan werkt de helium niet meer optimaal en is het stijgings-
vermogen beneden alle peil. Dit jaar kregen alle kinderen een witte
ballon en Rilana en Xavi kregen een rood hartje. Millieu bewust'
als we zijn hadden we er dit jaar voor gekozen om alleen de kinderen een ballon te geven, scheelt toch weer......
De eerste die we op de 18de april altijd kunnen verwelkomen is Rita Markslag. Zij was de uitvaardbegeleidster van Yarden op
18 april 2008. Elk jaar komt ze trouw op die 18de tegen 9.30 uur even kijken hoe het met ons gaat, of we er klaar voor zijn en
misschien ook wel of we het aan kunnen en ze neemt ook nog altijd een mooie bos bloemen mee met een ontroerend kaartje.
Daarna komt mijn kameraad Henk, Henk maakt al sinds 2010 foto's en filmpjes van de bijeenkomst en plaats zijn filmpjes op
you tube zodat iedereen de dag nog eens kan beleven. Ook dit jaar zal hij weer een filmpje plaatsen onder de titel
"Bloemengroet Mark Schouwink 2018 ". Het feit dat hij er is en dat hij foto's maakt wordt door ons erg gewaardeerd.
Tegen 10.30 vertrekken we dan naar eetcafe de Buren te Boekelo en zoals zo vaak...als we om 10.40 uur daar arriveren staan
er al kameraden van Mark en Dennis voor de deur. Justin en Angelique
presteerden het zelfs om er al om 10.00 uur te zijn terwijl
er toch in de uitnodiging stond.....inloop en ontvangst vanaf 11.00
uur.... Beter te vroeg dan te laat zal hij wel denken. Men komt
uit het hele land naar Boekelo en als om 12.00 uur iedereen zijn koffie en cake op heeft, kennis gemaakt is met mensen die er
vandaag voor de eerste keer bij zijn, dan pas vertrekken we richting Usselo voor het brengen van de bloemengroet.
De ballonnen worden op de parkeerplaats uitgedeeld aan de kinderen en de rode rozen worden uitgereikt aan de volwassenen en
aan de kinderen die de roos goed gescheiden kunnen houden van hun ballon.....
Het
eerste wat we dit jaar deden was de ballonnen de lucht in laten gaan.
Dat had een speciale reden...vorig jaar waren er kinderen
die hun ballon per ongeluk los lieten en dat betekende dan veel
verdriet voor degene die dat overkwam. Door direct de balonnen de
lucht in te laten gaan werd dat vakkundig opgelost. Ze gingen dit jaar
loodrecht omhoog, altijd weer een mooi gezicht, je ziet de
kinderen net zo lang omhoog kijken tot ze hun ballon niet meer kunnen zien. Bij de strak blauwe hemel van vandaag zou je er een
stijve nek aan over kunnen houden....
Daarna is het woord aan Martijn. Martijn slaagt er elk jaar weer in om ons te verrassen. Dit jaar was zijn toespraak opgebouwd
met het spel Jenga als leidraad voor zijn verhaal. Jenga is een spel dat gespeeld wordt met 54 hardhouten blokken en elk blokje
stelde een persoon voor. Zijn hele toespraak:
Op een tafeltje staat een toren.... voor velen een wel bekend spel luisterend naar de naam JENGA. JENGA komt van het Swahili
woord KUJENGA wat betekent bouwen / creëren. Ik gebruik het spel vandaag vanwege de symboliek.
Aan de basis ( de fundering ) liggen 3 blokken: Gerard en Gisela en
later komt daar Ruud bij. Dan zien jullie centraal een gouden
blok: Mark. Een zoon en broer met het hart op de juiste plaats. Een man met een gouden hart, die straalt om zich heen.
Hij wordt gezien door anderen en hij heeft aantrekkingskracht. Om Gerard, Gisela, Ruud en Mark heen ontstaat een grote kring
van blokken / personen: familie, later vrienden en weer later
vriendinnen als Bianca en Ellen. Mark gaat in dienst en de kring breidt
zich uit met dienstmaten. Een peloton, waarin ieder zijn eigen plek
heeft: centraal als leidinggevende of als een sterk persoon in
de rol van hoeksteen, dwars op elkaar want de karakters en kwaliteiten
zijn verschillend maar dat maakt het juist sterk. Het bouwwerk /
netwerk om Mark heen wordt groter en hechter. Het wordt een stevig bouwwerk op een sterk fundament. Daar valt Mark altijd weer
op terug, de mensen dicht om hem heen. Wat een sterk bouwwerk, wat kan er misgaan ....?
10 jaar geleden wordt Mark weggenomen ( Martijn haalt het gouden blokje
uit de toren en legt het bij de foto van Mark ). Hoewel bij
JENGA normaal de toren niet instort stort de wereld van allen hier aanwezig toch in ( Martijn laat de toren omvallen ).
18 April 2008..........weg zoon, broer en vriend, weg collega en alles
wat vertrouwd was. Een tijd van verdriet, pijn, rouw en verwerken
brak aan.Hoe kon er ooit weer een toren, een bestaan worden opgebouwd ? De stenen zijn elkaar even kwijt, het verband is weg.
Stenen zijn beschadigd, soms onherstelbaar. Maar een basis staat nog steeds, Gerard en Gisela met Ruud en de andere familie en ja,
er is een gat, een gat dat niet verdwijnt en altijd zichtbaar is. Na 10
jaar is het gat misschien een beetje gewend omdat het helaas
realiteit is. Maar iedereen ziet dat het niet zo hoort ! Langzaam, in de loop der jaren, hersteld de rest van het bouwwerk zich
stukje bij beetje. Er is nog een gat: Dennis van Uhm. Ook zijn er
steentjes met zichtbare en onzichtbare schade. Soms mis je een
steentje voor een jaar of zelfs een paar jaar een paar steentjes. Maar
dan ineens zijn die steentjes er weer. Jullie zijn altijd welkom
bij Gerard en Gisela.
Hier staan we dan, 10 jaar na die 18 april 2008. De toren staat weer,
met zoals gezegd, zichtbare en onzichtbare gaten en beschadigingen.
Het mooie is, de toren is inmiddels hoger dan de oorspronkelijke toren.
Er zijn kinderen bigekomen en vriendinnen zijn toegevoegd
aan het gezelschap. Ik weet zeker dat ik namens Gerard en Gisela spreek
als ik zeg: Dank voor jullie unieke bijdrage in de toren !
Wij hopen jullie de komende jaren weer te zien. Blijf ook bouwen aan
jullie eigen toren ! Zorg voor een stevige fundering en plaats
iedere steen heel bewust.....
Straks bij het eetcafe de Buren leg ik alle blokjes op een tafel. Ik
wil jullie vragen om je naam met een fine-liner op de platte kant
van de JENGA blokjes te zetten. Ik wil daarna het spel meegeven aan Gerard en Gisela als herinnering aan deze herdenking op
18 april 2018.
Na afloop van Martijn zijn toespraak werd er luid geapplaudiseerd. We gaan het spel JENGA zeker nog eens spelen.
Na de toespraak werd er een minuut stilte gehouden. Je gelooft het of
je gelooft het niet, het hele gezelschap, inclusief de kinderen,
was muisstil gedurende de volle minuut, chapeau allemaal. Daarna is het de beurt aan Gerard ( de vader van Mark ) om zijn
verhaal te vertellen. Hier zijn verhaal....
De beste manier om personen te herdenken is door herinneringen aan hen op te halen en door hun verhalen te delen.
Vandaag,
18 april doen we dat voor de 10de keer, herinneringen ophalen aan
Dennis en Mark en verhalen delen met eenheid 2.4
over onze Mark. Dat
doen we niet alleen hier maar dat gebeurd vandaag op vele plaatsen in de
wereld:
in Havelte op de kazerne vanochtend om 07.36 door de Bravo Compagnie,
dat doen ze daar elk jaar !
Robert Jan Hiemstra steekt een kaarsje op voor beiden in de USA
tijdens zijn oefening en Ruben Dors doet vandaag hetzelfde
op zijn
geheime missie en de jongens die zich om diverse redenen hebben afgemeld zijn
vandaag in gedachten bij ons en zo zullen
er nog meer zijn die vandaag
terugdenken aan die 18de april uit 2008, die terugdenken aan Dennis
en Mark…..
opdat ze niet vergeten worden
!
Twee handen, 10
vingers, elke vinger staat voor 1 jaar, elke vinger staat voor 365 dagen.
Elke
vinger staat voor 365 dagen zonder Mark maar elke vinger staat voor Gisela en
mij ook voor 365 dagen met elke dag wel 1 of meerdere
Mark-momentjes. Het zit
in je DNA, zeggen ze dan. Je krijgt zo’n
momentje bij de woorden Defensie, Afghanistan, Taliban, Missie,
je krijgt zo’n
momentje als je een militair of een militair voertuig ziet, je krijgt zo’n
momentje bij bepaalde liedjes ( Brothers in Arms van
Dire Straits natuurlijk
maar er zijn er nog veel meer) je krijgt van die momentjes als je vanuit het westen van het land naar huis rijdt en
langs parkeerplaats Boermark komt....jullie vonden Mark altijd een
boertje omdat hij uit Twente kwam en soms een rare tongval had,
sinds we dat weten is Boermark de parkeerplaats die postuum naar
onze Mark vernoemd is ( en dat zonder dat iemand dat weet ),
je krijgt zo'n momentje als we zo door het
jaar heen contact hebben met medewerkers van Defensie en met de heren van
eenheid 2.4.
Het klinkt
misschien raar maar Gisela en ik koesteren al die momentjes, we delen ze met
elkaar en we weten ook van elkaar wel zo ongeveer
wanneer zo’n momentje daar
is. Mark zal door ons nooit vergeten worden, Mark en Dennis zullen door jullie
nooit vergeten worden.
Vandaag staan we
hier met de jongens die tot het laatste moment dicht bij Mark stonden en die sinds
18 april 2008 ook een plaatsje
in onze harten hebben gekregen. Toch denk ik ook
deze dag aan die jongens die nog steeds niet goed in hun vel zitten en het
gewoon nog
niet aan kunnen om hier vandaag bij te zijn. Ik hoop echt en oprecht
dat ook voor hen de zon heel gauw weer gaat schijnen,
ook zij moeten verder !!
Straks gaan we
weer terug naar het eetcafe in Boekelo en drinken we er één op het leven van
Mark en Dennis, twee kanjers die
( om in soldaten-taal te eindigen ) veel te
vroeg noodgewongen Defensie hebben moeten verlaten……
Als iedereen zijn rode roos bij de foto van Mark heeft
gelegd en er ook nog een mooi boeketje bij geplaatst wordt en dat je
ziet
dat er kinderen zijn die ook nog een tekening voor Mark gemaakt hebben dan is het tijd om met zijn allen weer richting Boekelo
te gaan, tijd voor het broodje gezond, tijd voor het broodje kroket en
tijd voor patat en kipnuggets voor de kinderen en natuurlijk
ook tijd genoeg om gezellig bij te kletsen. Jammer dat je gewoon geen tijd hebt om met iedereen even een fatsoenlijk praatje
te maken maar ook daar is wederom alle begrip voor. We kijken terug op een mooie tiende herdenking.