Een witte duif vliegt z’n vrijheid tegemoet

De duif krijgt nog een zoen. 
En dan krijgt de witte vogel zijn z’n vrijheid.
Liandra Olde Klater kijkt het dier nog even na. 
Een mooiere symboliek voor vrijheid is nauwelijks denkbaar.

Al tien jaar lang geeft de 20-jarige Hengelose op 4 mei, tijdens dodenherdenking, een duif de vrijheid
Het meisje met de duif is al een beetje een traditie op 4 mei in Hengelo. Je realiseren dat je in vrijheid kunt leven kan op veel manieren. Door op 4 mei ’s avonds om acht uur twee minuten stilte in acht te nemen. Maar ook door bloemen te leggen bij het bevrijdingsmonument. Of met een gedicht. “ Mijn diep respect Opa. Mijn diep respect Mark “, heeft iemand onder een gedicht geschreven dat bij het monument ligt. Is het Mark Schouwink ? De Hengelose militair die vier jaar geleden werd gedood in Afghanistan. De naam van de Hengeloër werd even later genoemd door burgemeester Frank Kerckhaert in de Lambertusbasiliek. 
Daar vertellen kinderen over de “ domme en stomme oorlog “. En op de tonen van Edward Grieg, uitgevoerd door Muziekvereniging Concordia, dwalen de gedachten van de bezoekers even af  “ Deze herdenking geeft verband in ons land “, zegt de burgemeester.

Het gememoreerde gedicht maar dan volledig  ( Grietje Hendriks-Wielens ):

Als je begrijpt wat mensen beweegt

Keuzes te maken die het leven hen geeft

Komt het besef wanneer je zelf niet mag kiezen

Jij de vrijheid over je leven gaat verliezen

Als de vraag niet is of je iets dragen mag

Maar verplicht wordt vanuit het gezag

De eigen identiteit inleveren gaat

Je anders niet mag komen op straat

Als velen dan denken dat je in de massa mee moet gaan

Zal de wereld er nog slechter voor komen te staan

Daarom wil ik begrijpen wat mensen beweegt

De keuzes te maken die het leven hen geeft

Mijn diep respect Opa

Mijn diep respect Mark.