EEN JAAR VOORBIJ, DE BLOEMENHULDE VOOR MARK
We
hadden er naar uitgekeken maar naarmate het moment naderde nam de
spanning toch toe.
Samen met Yarden en Defensie hadden we besloten om het gebeuren een zo
informeel mogelijk karakter te geven.
“ Kom maar gewoon in gevechtspak en geen bling-bling
“ was de boodschap die vooraf onder de militairen
was uitgedeeld. Mark had altijd een hekel aan dat mooie pak
en voelde zich het meest happy in gevechtstenue,
het dagelijkse pakkie.
Toen
wij om 12.30 uur bij het crematorium aankwamen waren Rolf
Jansen
( csm van de B-cie van het 45ste PAINF ) en Martijn Schippers (
kapitein van B-cie van het 45ste PAINF)
al gearriveerd. Zij hadden samen met Rita en
Tymon van Yarden Uitvaartcentrum al wat voorwerk gedaan.
Bij het uitstrooiveldje stond al een grote poster van Mark.
De rozen die
later door alle aanwezigen bij de foto gelegd zouden worden waren
klaargezet, de tafels waren gedekt,
de drankjes stonden klaar, etc etc.
Alles zag er perfect uit. Langzaam druppelden de genodigden
binnen,
we hebben iedereen welkom geheten en meteen al bedankt voor hun
komst.
Toen de bus uit Ermelo het
terrein opreed moesten we wel even slikken, dat was echt zo'n moment
dat je denkt, tja.........
We zijn op de bus toegestapt en hebben ook deze jongens welkom geheten
en bedankt voor hun komst.
Veel van deze jongens kennen we al, het waren de jongens die het
dichtst om Mark heen hebben gestaan.
Nadat we iedereen persoonlijk begroet
hadden en de peuken gedoofd waren zijn we naar binnen gegaan
om van de broodmaaltijd te genieten. We vonden het fijn dat we voor
deze samenstelling hadden gekozen,
geen familie, alleen ik, Gisela, Ruud en Ellen met allemaal mensen van
Defensie.
Het was hun bloemengroet voor Mark en daar hoeft de rest van onze
familie en vrienden niet bij te zijn.
Die wonen allemaal in de buurt van het crematorium en kunnen zo vaak
gaan als ze willen.
Deze dag was voor Defensie en ons viertjes gereserveerd.
We konden vrij uit met iedereen praten maar kwamen
daar echter niet echt aan toe.
Je zoekt toch altijd weer de mensen op die je al kent, je zoekt
zekerheidjes……..
Je zag aan de jongens wel dat ze gespannen waren, je probeert ze een
beetje gerust te stellen maar je weet
natuurlijk niet of dat lukt, je kunt de buitenkant zien maar er niet in
kijken.
Na de broodmaaltijd was het tijd voor de speech
van Martijn Schippers, een mooie speech die nog even terug keek
naar het gebeuren op 18 april 2008 en de indruk die dat op velen had
gemaakt.
Er lopen een aantal jongens rond met de tattoo 180736LTAPR08, voor
eeuwig,
voor altijd de herinnering aan Dennis en Mark met zich
meedragen.
Zoiets zegt genoeg, bij de B-cie zullen Dennis en Mark
nooit worden vergeten.
De Speech van Martijn
Schippers
( Kapitein Bravo Companie 45ste Painf )
Familie,
vrienden en collega’s van Mark,
180736 LT APR ‘08. Deze cijfer-letter combinatie staat bij
een aantal militairen hier aanwezig sinds enige
tijd op hun lichaam getatoeëerd. Het is de datumtijdgroep (een
militaire aanduiding van datum en tijd)
van 18 april vorig jaar, zes minuten over half acht in de ochtend,
lokale tijd.
Met één grote klap van een Improvised Explosive
Device kwam er toen een plotseling eind aan
het leven van Mark Schouwink en Dennis van Uhm.
Roger Hack en Toninho Norden raakten op die dag beide zwaar
gewond.
Voor de meesten hier aanwezig gaat er geen dag voorbij zonder dat zij
denken aan de gebeurtenissen van die dag.
Behalve de zichtbare
verwondingen, zijn er die dag ook onzichtbare wonden geslagen.
Beide
soorten wonden worden nog dagelijks gevoeld.
Vandaag zijn wij hier bij elkaar om Mark te herdenken.
De
beste soldaat
van de NAVO, zoals hij dat zelf zei, had het ontzettend naar
zijn
zin bij het peloton en had plannen om naar de Koninklijke Militaire
Academie te gaan.
Geen impulsieve keuze voor Defensie dus, maar een
overwogen beslissing
met een lange termijn visie.
Deze toekomstplannen heeft hij helaas niet meer kunnen verwezenlijken.
Voor Gerard en Gisela, Ruud en Ellen blijft een open plaats.
En ook
voor degenen die erbij waren op 18 april, is alles niet meer als
voorheen.
Wij willen blijven herdenken. Mark, maar ook Dennis, zijn en blijven
verbonden aan onze eenheid
en blijven in onze gedachten. Dat spreekt
alleen al uit de door mij eerder aangehaalde tatoeages.
Zij die uitgezonden werden bleven niet in Nederland, maar brachten in
een ander land
het hoogste offer dat gebracht kan worden.
Wij willen daarom vandaag Mark herdenken en eren.
Morgen zullen wij dat doen voor Dennis.
Ik wil nog graag benadrukken dat de ouders van Mark ons meerdere malen
verzocht hebben
de herdenking een informeel karakter te laten behouden.
Naast
de momenten van ingetogenheid, is het zeker de bedoeling om
onderling met elkaar
bij te praten in een ontspannen sfeer.
Door Gerard Schouwink is een herdenkingsfilm gemaakt voor
Mark,
die nu vertoond zal worden op het scherm
Het youtube filmpje “ Still miss You
“ wordt gedraaid.
( www.youtube.com
zoekopdracht Mark Schouwink ).
Dit filmpje geeft zo goed onze gevoelens weer sinds 18 april 2008, elk
woord in het lied is waar elk woord is raak,
elk woord is op zijn plaats. Het werd wel even stil na het
filmpje………….
Zometeen
zal de fam Schouwink als eerste de ruimte verlaten om naar de
gedenkplaats
van Mark te gaan. Ik zou de fam van Uhm willen verzoeken achter
hen aan te sluiten.
Daarna kunnen de naaste collega’s van Mark uit het peloton
aansluiten, gevolgd door
alle overige aanwezigen. Bij de uitgang treft u bloemen aan waarvan u
er een kunt meenemen.
Bij
de gedenkplaat en foto is dan de gelegenheid om Mark te herdenken met
gepaste eer
en een bloem te leggen. Aansluitend komen wij hier zelfstandig weer
samen om, zoals Gerard
en Gisela het
hebben verwoord:
“er
één te nemen op Mark”.
Familie Schouwink wilt u mij volgen naar buiten?
Toen iedereen zich herpakt had zijn we met zijn
allen met een roos in de hand naar het uitstrooiveldje
gelopen.
Mark had het van bovenuit goed geregeld, ondanks de slechte
weersvoorspellingen,
bleef het in Usselo zonnig en droog !!
Iedereen bracht een groet aan Mark en legde een roos op de plaats waar
Mark op 1 augustus 2008
werd uitgestrooid. Gisela en ik waren
de eersten die een roos deponeerden en daarna Ruud en Ellen,
gevolgd door de fam. van Uhm en daarna gevolgd door alle
militairen.
Was heel indrukwekkend, wij zijn blijven
staan totdat iedereen zijn roos had neer gelegd.
Was best wel emotioneel en moeilijk maar we zijn blij dat we zijn
blijven staan.
De fotograaf heeft veel vastgelegd en zodra ik die foto’s
krijg zal ik deze pagina opfleuren met wat foto's.
Ellen, Ruud, Gerard en Gisela bij de foto van Mark
Terug in de ontvangstruimte heb ik mijn toespraak
gehouden, zag er geweldig tegen op,
had hem al tig keer gehouden voor een lege zaal en nu moest het dan
gebeuren voor een volle zaal.
Ik was niet ontevreden, kwam er redelijk uit, de boodschap kwam volgens
mij wel over.
Hier de tekst van de toespraak.
VANDAAG , VRIJDAG 17 APRIL 2009,
BIJNA EEN JAAR VOORBIJ. VOOR ONS, GERARD,
GISELA, RUUD EN ELLEN EN NATUURLIJK
OOK VOOR JULLIE HET EERSTE
JAAR ZONDER MARK MAAR VOOR ONS TOCH OOK HET EERSTE JAAR
MET ELKE DAG, NEE,
ELK UUR WEL EVENTJES DENKEN AAN MARK. BIJ ALLES WAT WE
DOEN EN BIJ ALLES WAT WE NIET DOEN VLIEGT MARK
REGELMATIG EVEN DOOR ONZE GEDACHTEN, ALLES IS ANDERS NIETS IS MEER ZO
ALS HET
WAS……………….
WE HEBBEN, ZACHT
GEZEGD, EEN MOEILIJK JAAR ACHTER DE
RUG.
VRIJDAG 18 APRIL 2008, DE DAG DAT DENNIS EN MARK VAN DEZE PLANEET
WERDEN GEBLAZEN
EN RODGER EN TONINHO ZWAAR GEWOND RAAKTEN HEEFT ONS LEVEN VERDEELD IN
EEN LEVEN VOOR 18 APRIL 2008
EN IN EEN LEVEN NA 18 APRIL 2008, IN EEN LEVEN MET MARK EN IN EEN LEVEN
MET MARK ALS WAARDEVOLLE HERINNERING.
WE HEBBEN ECHTER OOK
EEN JAAR ACHTER DE RUG WAARIN WE HEEL VEEL MEDELEVEN
EN STEUN HEBBEN MOGEN ONDERVINDEN.
STEUN VAN ONZE VRIENDEN, STEUN VAN ONZE BUREN, STEUN VAN ONZE
COLLEGA’S , STEUN VAN ONZE VOETBALVRIENDEN,
STEUN VAN ONZE FAMILIE EN STEUN VAN AL ONZE LOTGENOTEN.
OOK JULLIE ALS
DEFENSIE MOGEN IN DIT RIJTJE ZEER ZEKER NIET ONTBREKEN. WIJ ZIJN ER DIT
AFGELOPEN JAAR WEL ACHTER GEKOMEN:
“ QUA NAZORG HAD MARK ZICH
GEEN BETERE WERKGEVER KUNNEN WENSEN DAN DEFENSIE
“.
DE TELEFOONTJES EN DE
E-MAILTJES VANUIT URUZGAN TOEN JULLIE NOG
OP MISSIE WAREN, DE VELE
HUISBEZOEKEN VAN
JAN SOLDAAT TOT GENERAAL, DE
KAARTJES, DE BRIEVEN, DE TELEFOONTJES….JULLIE , JULLIE
PARTNERS EN JULLIE
OUDERS HEBBEN MET WOORD EN GEBAAR GETOOND DAT JULLIE INTENS
MET ONS MEELEVEN EN HET
VERLIES VAN DENNIS EN MARK OOK JULLIE VERLIES IS.
OOK VANDAAG ZIJN
JULLIE HIER WEER IN GROTE GETALE AANWEZIG BIJ DE BLOEMENGROET VOOR
MARK.
MOOI OOK DAT TONINHO EN RODGER HIER
WAREN OM DEEL TE NEMEN AAN DE BLOEMENGROET.
AL DIE WARMTE, AL DAT
MEDELEVEN OH OH, GELOOF HET OF NIET, HET IS OH ZO BELANGRIJK VOOR
ONS.
WE MOETEN VERDER, WE MOETEN PROBEREN NOG WAT VAN ONS LEVEN TE MAKEN
EN DAT ALLEMAAL ONDER HET MOTTO
“ MARK ZOU NIET ANDERS GEWILD HEBBEN “.
WE DOEN ONS BEST EN MEDE DANK ZIJ JULLIE, GAAT ONS DAT LUKKEN !!
IK WIL JULLIE NAMENS
ONS HEEL HARTELIJK BEDANKEN VOOR JULLIE KOMST HIER NAAR
USSELO.
IK WEET HET ZEKER, MARK ZOU TROTS OP JULLIE ZIJN ALS HIJ JULLIE HIER ZO
ZAG STAAN.
BEDANKT !!
Daarna werd “ Friends will be friends
“ van Queen gedraaid, een heel erg toepasselijk lied vonden
wij, de aanwezige
collega’s van Mark zijn veelal immers ook
Mark’s vrienden.
Er werd getoosd op Mark en daarna werd het eigenlijk toch ook wel weer
een beetje gezellig.
Kees de Rijke ( de bataljonscommandant )
overhandigde ons informeel nog een prachtig herdenkingsboek.
De hele missie in Uruzgan in beeld, met een in memoriam van Dennis en
Mark op bladzijde 1 en 2.
Toen om 16.00 uur de bus naar Ermelo vertrok en
alle bitterballen en hapjes nog niet op waren kwam Rita met
het
geweldige idee om alle hapjes mee te geven in de bus, die jongens hebben elke bitterbal dik en dik
verdiend.
Toen
we thuis kwamen stond de garage vol met bloemen. lag de gang bezaaid
met kaartjes,
lieve, lieve mensen, allemaal heel erg bedankt !!!